De gemiddelde perceeloppervlakte van Nederlandse tussenwoningen is de afgelopen decennia met 29,7% gedaald. Dit blijkt uit onderzoek van Regiocontainer.nl, dat kenmerken van 56.500 te koop en te huur staande woningen van grote vastgoedplatformen voor consumenten analyseerde.
De gemiddelde perceeloppervlakte van Nederlandse tussenwoningen is de afgelopen decennia met 29,7% gedaald. Dit blijkt uit onderzoek van Regiocontainer.nl, dat kenmerken van 56.500 te koop en te huur staande woningen van grote vastgoedplatformen voor consumenten analyseerde.
Sinds 1950 is de gemiddelde oppervlakte constant aan het dalen. In de jaren ’50 was de gemiddelde oppervlakte 187,3m². Anno 2019 is het perceel van een tussenwoning gemiddeld nog maar 131,7m² groot.
Per decennium neemt de perceeloppervlakte van tussenwoningen met 5,6% af. De sterkste daling (11,3%) vond plaats tussen de jaren ’50 en ’60 van de vorige eeuw. Ook het huidige decennium nam de oppervlakte van een gemiddeld perceel van een tussenwoning flink af ten opzichte van de voorgaande tien jaar: 7,4%.
De gemiddelde woonoppervlakte van een tussenwoning is sinds 1950 juist met 21,1% toegenomen. Tussen de jaren ’60 en ’70 was die toename het grootst (11,3%). Tussenwoningen die gebouwd zijn sinds 2010 zijn juist weer 7% kleiner dan woningen met een bouwjaar tussen 2000 en 2009.
Huizen groter, tuinen steeds kleiner
Om een indicatie te geven van de hoeveelheid perceeloppervlakte die wordt gebruikt voor woonruimte, is de zogeheten woon/perceel-ratio berekend. De woon/perceel-ratio is sinds de jaren ’50 flink gestegen, van 53,1% naar liefst 91,4%. De woon/perceel-ratio steeg met gemiddeld 10% per decennium. Doordat de woonoppervlakte is gestegen, is er weinig ruimte voor een tuin. Terwijl de huizen groter worden, zijn de tuinen dus juist steeds kleiner geworden.
Meer informatie op de onderzoekspagina van Regiocontainer.nl.
